روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاسک‌

بهر طلب طعمه پر و بال بیاراسک

بر بال و پر خود ژل و الکل زد و فرمود

امروز دهان همه‌مان صاف شد از ماسک

پایین‌تر از این گر بپرم از نظر تیز

بینم سرموی وزغی سوخته در جاسک

ناگه ز کمینگاه یکی ناقل پنهان

زد عطسه تندی و بیفکند بر او راسک

اینش عجب آمد که ز یک بینی کوچک

این تیزی و این تندی عطسه ز کجا خاسک

بر خاک فرود آمد و با خس خس سینه

لختی نظر خویش گشاد از چپ و از راسک

چون نیک نظر کرد به منقار بلندش

گفتا ز که نالیم؟ به منقار، بزن ماسک