به گزارش روابط عمومی اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی استان فارس، همزمان با برگزاری دومین دوسالانه ملی قصه‌گویی با عنوان «نهال امید»، کارگاه آموزش مجازی «مهارت قصه‌گویی» با تدریس آرزو حقیقی به میزبانی شهرستان نی‌ریز اجرا شد.
آرزو حقیقی، مدرس این دوره، در این کارگاه با اشاره به شرایط قصه‌گویی عنوان کرد: هر قصه‌ای، مناسب روایت کردن نیست. برخورداری از ساختار مناسب، شرط اول قصه است. قصه باید انسجام کافی، آغاز، میانه و پایان مناسب داشته باشد.
وی با اشاره به تفاوت قصه با کتاب و فیلم اضافه کرد: قصه با داستان، کتاب و فیلم تفاوت دارد، به طوری که در کتاب و فیلم تعلیق، پایان باز و گره‌افکنی وجود دارد ولی در قصه‌ها نباید این گونه باید. قصه‌هایی مناسب هستند که کششی و رویدادمدار باشند. باید قصه‌های ملودرام، شامل قصه‌هایی که زمینه‌چینی، نقطه بحران، نقطه اوج و پایان داشته باشد را برای روایت انتخاب کنیم.
حقیقی در ادامه بیان شرایط قصه‌گویی گفت: برخی از قصه‌ها دختران را جذب می‌کند و برخی پسران را. قصه‌گویان حرفه ای برای جذب مخاطبی که نمی‌دانند کیست، تلاش می‌کنند. باید قصه‌ای انتخاب شود که همه دوست داشته باشند.
به گفته وی قصه‌ها باید براساس سن مخاطب انتخاب شود تا نیاز بچه‌ها را تأمین کند. در انتخاب قصه باید کاملا به مخاطب، تجربه‌های محیطی و شناختی، گروه سنی، نیازهای کودکان، میزان شناخت مخاطب از زبان و مدت زمان قصه‌گویی توجه شود.
مدرس دوره مهارت قصه‌گویی با تأکید بر اینکه مهمترین ابزار قصه‌گویی، «قصه‌گو» است، اضافه کرد: قصه‌گویی فعالیتی است که باید شنونده فعال داشته باشد؛ لذا لازم است مدت زمان قصه‌گویی را در نظر داشته باشیم. وقتی قصه طولانی می‌شود، شنیدن مخاطب از بین می‌رود.
وی ادامه داد: برای قصه‌گویی موفق باید دو فعالیت «مناسب‌سازی متن» و «مناسب‌سازی اجرا» انجام شود. قصه باید به قصه‌گو بیاید و قصه‌گو لازم است متن داستان‌ها را با شیوه خود هماهنگ و آن را مناسب‌سازی کند. قصه‌گوی حرفه‌ای متن قصه را شبیه فیلم‌نامه بازنویسی می‌کند و زبان بدن را در روایت آن طراحی می‌کند. باید در قصه‌گویی از زبان بدن و فرازبان استفاده کنیم.
حقیقی با بیان اینکه در مناسب‌سازی اجرا اولین نکته فضاسازی است، گفت: قصه‌گو باید شخصیت‌ها و کاراکترهای قصه را در خود زنده کند تا بتواند با کلام و زبان بدن قصه را روایت کند. قصه‌گو نباید قصه را حفظ کند بلکه باید به آن اشراف داشته باشد.
وی در پایان به لحن و بیان قصه‌گویی پرداخت و تأکید کرد: لحن و بیان قصه‌گویی نباید نه‌چنان تند باشد و نه بسیار آرام و کشدار. لحن باید ریتم مناسب داشته باشد به واژه‌ها دقت شود. تلفظ صحیح کلمات به طوری که کلمات مخدوش نشود، ضروری است.