به گزارش روابط عمومی اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان قم، نشست تخصصی شعر انقلاب به مناسبت دهه مبارک فجر انقلاب اسلامی با همکاری محفل ادبی پروین اعتصامی به صورت مجازی برگزار شد.

در این نشست محمد باقری، رئیس اداره امور کتابخانه‌ها و همکاری‌های اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان قم به رابطه میان سیاست و شعر اشاره کرد و گفت: برای فهم عمیق سیاست در ایران، توجه و مطالعه ادبیات امری ضروری است و هنر به معنای عام و شعر به معنای اخص، نشان‌دهنده وضعیت اجتماعی و همچنین آینه تمام نمای ملت‌ها هستند.

وی ضمن اشاره به بررسی شعر از منظر پدیدارشناسی و نگریستن به آن به عنوان یک پدیده، به سه نقطه عطف در شعر فارسی اشاره کرد و گفت: در شعر فارسی سه نقطه عطف در یک سده اخیر قابل شناسایی است. دوره مشروطه با شاعرانی نظیر فرخی یزدی، ملک‌الشعرای بهار و عارف قزوینی؛ دوره بین سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ با شاعرانی نظیر اخوان ثالث، نیمایوشیج، ابتهاج و دوره سوم نیز بعد از انقلاب اسلامی ایران است.

رئیس اداره امور کتابخانه‌ها و همکاری‌های اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان قم در این جلسه بر دوره دوم تاکید داشت و گفت: در این دوره فضای خفقان، یاس و فشار به ویژه بعد از کودتای ننگین ۲۸ مرداد ماه بر ملت و شعر فارسی وجود داشت. تکرار واژه‌هایی نظیر سردی، شب، تاریکی، زمستان، تاریکی، گریه، غم و نظایر آن در اشعار شاعران این دوره نظیر اخوان ثالث، نیما یوشیج، سهراب سپهری، ابتهاج، شفیعی کدکنی و سبزواری موید وجود چنین فضای خفقان آلودی بود.

باقری با تمرکز بر اشعار اخوان ثالث به عنوان شاعر شاخص این دوره، به خوانش برخی از اشعار وی پرداخت و تصریح کرد: در این دوره نه تنها فضای یاس در تمام جامعه ایرانی رخنه کرده بود؛ بلکه امیدها نیز از بین رفته بود که این امر نه تنها در شعر بلکه در رمان، موسیقی و کارهای فرهنگی آن دوره نیز مشهود بود.

رئیس اداره امور کتابخانه‌ها و همکاری‌های اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان قم در جمع‌بندی صحبت خود به سومین نقطه عطف در شعر فارسی با وقوع انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: از سال ۱۳۴۹ به بعد، زمزمه‌ها و ایدئولوژی‌هایی در اشعار شکل گرفت و کم کم، کورسوی امیدی ایجاد و منجر به انقلاب اسلامی ایران شد. با وقوع انقلاب اسلامی در فضای فرهنگی و همچنین شعر فارسی گشایش و امیدی شکل گرفت که در اشعار شاعران انقلابی نظیر سبزواری دیده می‌شود. شعر فارسی بعد از انقلاب نیز تقسیم‌بندهایی از لحاظ موضوع داشت که بیشتر بر مفاهیم استکبارستیزی و شهادت متمرکز بود.