(روز دوازدهم ماه مبارک رمضان)

چرا گاهی کفّار نسبت به مؤمنین از دنیای بهتری برخوردارند؟

مَنْ کَانَ یُرِیدُ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا نُوَفِّ إِلَیْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِیهَا وَهُمْ فِیهَا لَا یُبْخَسُونَ (هود:۱۵)
کسانی که زندگی دنیا و زیور و زینتش را بخواهند، ثمره تلاششان را به طور کامل در [همین] دنیا بی کم‌وکاست به آنان می‌دهیم.

توضیح:

بر طبق این آیه، کسانی که برای دنیا تلاش می‌کنند و همت اصلی‌شان رسیدن به مواهب دنیاست، بی‌ کم‌وکاست نتایج اعمالشان را در همین سرای فانی به آن‌ها عطا می‌کنند (هر چند در آیه بعد، تأکید می‌کند که چنین افرادی در آخرت از اعمالشان هیچ بهره‌ای جز آتش عذاب نخواهند داشت.) باید توجه داشت مقصود از پرداخت کامل اعمال به جویندگان مواهب دنیا این نیست که این افراد دقیقاً به هر چه دوست دارند و برایش در دنیا تلاش می‌کنند خواهند رسید. چناچه در دیگر آیات [(شوری:۲۰) و (اسراء:۱۸)] بر این امر تأکید شده که تنها به آن مقدار از آرزوها و خواسته‌هایشان که خداوند اراده کند و حکمتش اقتضا کند خواهند رسید.

حدیث:

خدای متعال می‌فرماید: هیچ بنده‌ای نیست که سزاوار جهنم باشد و در دنیا کارهای نیک انجام دهد، الا اینکه پاداش آن را در همان دنیا به او خواهم داد و به این سبب دچار بیماری نمی‌شود، و اگر باز کاری کرد که مستحق پاداش بود، مزدش را در دنیا ایمن شدن از آزار صاحبان قدرت قرار می‌دهم، و اگر باز کاری کرد که مستحق پاداش بود، مزدش را در دنیا وسعت رزق و روزی قرار دهم و باز اگر کار نیکی کرد که مستحق پاداش بود، سختی مرگ را از او بر می‌دارم و و راحت جان می‌دهد و این‌گونه در آخرت مزد و پاداشی نخواهد داشت و وارد دوزخ می‌شود.
(التمحیص (اسکافی کوفی): ص ٣٨)