(روز بیستم ماه مبارک رمضان)

مهمترین شاخصه روحیه قارونی!

...إِذْ قالَ لَهُ قَوْمُهُ... أَحْسِنْ کَما أَحْسَنَ اللهُ إِلَیْکَ... قالَ إِنَّما أُوتیتُهُ عَلی عِلْمٍ عِنْدی (قصص:76-78)
...زمانی که قوم قارون به او گفتند... احسان کن، همان‌گونه که خدا به تو احسان کرده... گفت: به‌راستی که این ثروتِ فراوان، به علم و تدبیر خودم به من داده شد!

توضیح:

طبق فرمایش علامه طباطبایی در المیزان، این روحیه‌ی نسبت‌دادنِ موفقیت‌ها به خود، مختص قارون نیست، و هر کس که ثروت و امکانات و جایگاه خوب خود در دنیا را حاصل توانمندی‌ها، هوش و دانش خود بداند، دارای روحیه قارونی است و از مبتلا شدن به عاقبت قارون ایمن نخواهد بود.
اساساً کسانی که ایمان حقیقی و اعتقاد صحیح به خداوند ندارند، پیشرفت خود را مانند قارون، نتیجه علم و توان خود می‌دانند، اما مؤمنین حقیقی، در کنار تحصیل علم، تلاش و برنامه‌ریزی، دست خدا را مافوق همه دست‌ها می‌بینند (فتح:10). این‌ها مانند کسی‌اند که در حال آموزش رانندگی است. گرچه فرمان و گاز و ترمز  به دست اوست، اما از نقش مربی نمی‌توان غافل بود که هر لحظه می‌تواند جلوی حرکت او را بگیرد. خدا نیز به انسان قدرت، اراده و انتخاب داده، ولی ممکن است بنابر حکمتش، مانع تحقق هدف او شود یا توانمندی‌هایش را از او سلب نماید. همان‌گونه که اختیار روشن کردن برق منزل به‌دست ماست، ولی ممکن است اداره برق به دلیلی برق را قطع کند.

حدیث:

حضرت علی علیه‌السلام: همانا خداوند بدین خاطر روزی برخی افراد احمق و نادان را وسیع و فراوان مقرّر کرده تا عاقلان خردمند عبرت بگیرند و بدانند که دنیا و نعمت‌هایش چیزی نیست که بتوان با عمل و حیله و تدبیر به دستش آورد. (الکافی (ثقة‌السلام کلینی): ج۵، ص ۸۲)