به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، مرحله دوم طرح «با هم بخوانیم» با مشارکت ۳۵ کتابخانه عمومی منتخب از سراسر کشور شهریورماه سال جاری برگزار شد. کتابخانه عمومی شهید مطهری در شهرستان کهنوج استان کرمان و مهدیه انوری، مسئول این کتابخانه یکی از میزبانان اجرای این طرح بودند.

مهدیه انوری که ۱۶ سال است در کسوت کتابدار خدمت می کند، در ۱۱ سال اخیر مدیریت کتابخانه شهید مطهری را بر عهده داشته است. وی با اشاره به روند انتخاب اعضا برای شرکت در طرح باهم بخوانیم، گفت: در استان کرمان، تنها شهرستان کهنوج میزبان برگزاری طرح باهم بخوانیم بود؛ با اطلاع رسانی اجرای این طرح، همزمانی با ایام تابستان، بر اشتیاق بچه ها برای مشارکت اضافه کرد. تعداد زیادی ثبت نام کردند و از بین داوطلبان، آن ها که مراجعه بیشتری به کتابخانه داشتند را انتخاب کردم؛ البته در این میان کسانی هم بودند که به واسطه شرکت در این طرح عضو کتابخانه شدند.

انوری با اشاره به منابع مورد علاقه شرکت‌کنندگان این کتابخانه، گفت: کتاب «هر آیه، یک قصه» از منابعی بود که مورد استقبال بچه ها قرار گرفت. در واقع این کتاب با ارائه داستان هایی کوتاه الگوهای اخلاقی در اختیار بچه ها قرار می داد؛ بچه ها از تجربه های خود می گفتند و برای ادامه مسیر زندگی درس می گرفتند. «پرواز کن، پرواز» نیز به دلیل اثرگذاری موضوع داستان بسیار مورد توجه قرار گرفت. «اسرار طبیعت» و «مادر مسیحی من» نیز از دیگر منابع محبوب در بین شرکت کنندگان کتابخانه ما بود. همچنین علاقه بچه ها به انجام کارهای اشتراکی، جمع خوانی را به شیوه محبوب آن ها برای مطالعه تبدیل کرد.

وی لحظه لحظه کار با کودکان و نوجوانان را شیرین و خاطره انگیز دانست و گفت: تمام تلاش من در کار با بچه ها ساختن لحظه هایی به یاد ماندنی برای آن ها است. هنگام کار با بچه ها کودک درونم بیدار می شود و خود را هم سن و سال آن ها می پندارم؛ فکر می کنم به همین دلیل است که بچه ها به خوبی با من ارتباط برقرار می کنند و به راحتی مسائل خود را با من در میان می گذارند.

انوری خواستار استمرار اجرای طرح باهم بخوانیم شد و گفت: باهم بخوانیم، پیوند بچه ها و خانواده ها با کتاب و کتابخانه را عمیق تر کرد. گویا در جریان اجرای این طرح، اثرگذاری کتابخانه در زندگی افراد ملموس شد؛ چراکه مهارت های همراهان ما در باهم بخوانیم یکسان نبود. بعضی در روخوانی و نگارش ضعیف بودند؛ بعضی خجالتی بودند و اظهار نظر در جمع برایشان آسان نبود؛ اما این همراهی، بر توانمندی های آن ها اضافه کرد. در جلسات پایانی همه بچه ها برای روخوانی و بیان نظرات خود مشتاق و داوطلب بودند. این اثرگذاری به قدری محسوس بود که با پایان اجرای طرح، بسیاری از خانواده ها برای قدردانی با من تماس گرفتند و خواستار اجرای مجدد طرح شدند. بنابراین به اعتقاد من استمرار اجرای باهم بخوانیم برای کتابخانه و اعضای آن، یک ضرورت است.