به گزارش پایگاه اطلاع  رسانی نهاد کتابخانه های عمومی کشور، محمدرضا سرشار در حاشیه برگزاری اجراهای صحنه‌ای جشنواره قصه‌گویی نهال امید گفت: در این جشنواره شاهد اجراهایی با سطوح مختلف بودیم اما در مجموع، اجراها تا حدود زیادی رضایت‌بخش بودند.

وی با اشاره به ضرورت ورود نهاد کتابخانه های عمومی کشور به حوزه کودک و نوجوان گفت: بخش کتاب کودک کتابخانه‌های عمومی تفاوت‌های قابل توجهی با بخش کتاب‌های بزرگسال دارد. یکی از گام‌های بسیار خوب نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور را می‌توان تأسیس بخش ویژه کودک و نوجوان دانست.

سرشار ادامه داد: بخش کتاب کودک در کتابخانه‌ها به تدریج از امانت صرف کتاب، قدم فراتر نهاد تا بتواند کودکان را بیشتر به سوی کتاب و مطالعه جذب کند.

وی افزود: در کشور ما بعد از تأسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، بحث قصه‌گویی مطرح بود که نهاد هم پس از تأسیس بخش کودک وارد این فضا شد که امر بسیار مبارکی بود.

این پیشکسوت حوزه قصه گویی، شنیدن داستان را برای کودکان قدمی در راستای علاقه‌مندسازی آنها به مطالعه عنوان کرده و گفت: برخی کودکان حوصله مطالعه نداشته اما علاقه‌مند به شنیدن هستند. برخی دیگر نیز ممکن است کتابخوان باشند اما علاقه‌مند به شنیدن قصه هم باشند. علاوه بر آن قصه برای کودکان در سنین پایین که توان خواندن ندارند، می‌تواند ابزاری جایگزین کتابخوانی باشد.

وی با بیان اینکه داستان، درک مخاطب را بالا می‌برد، گفت: همه فوایدی که برای خواندن داستان برای کودکان مترتب است برای شنیدن داستان هم صدق می کند. معمولاً قدم اول برای علاقه‌مندسازی کودکان، داستان‌گویی است.

سرشار افزود: اولین داستان‌گویان مادران هستند. پدربزرگ، مادربزرگ و دیگر بزرگترهای خانواده در همان سنین کودکی سنگ بنای این هنر را پیش کودکان نهادینه می‌سازند. شاید در جوامع کنونی، پدرها و مادرها به دلیل مشغله، دیگر اقدام به قصه‌گویی نمی‌کنند و در این بین، وظیفه سنگینی بر دوش دیگر نهادها خواهد بود.

داور و مدرسه قصه‌گویی با اشاره به اینکه ارتباط کلامی و حسی می‌تواند ایجاد روابط عمیق کند، گفت: قدرت بیان کودکان از طریق شنیدن تقویت می‌شود و آنها می‌توانند با این ابزار، تلفظ صحیح کلمات را یاد بگیرند.

وی در ادامه با اشاره‌ای به شیوه‌های سنتی داستان‌گویی و مقایسه آن با شیوه‌های جدید گفت: قصه‌گویی حتی با عالی‌ترین تکنیک‌ها نمی‌تواند جای شیوه‌های سنتی و طبیعی داستان‌گویی توسط مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها را بگیرد.

سرشار افزود: هم‌اکنون ۹ روش داستان‌گویی در دنیا مطرح است ولی بسیاری از اینها از داستان‌گویی فاصله گرفته و به بازیگری تبدیل شده‌اند؛ در حالی که این دو مقوله جدا از هم هستند.
پیشکسوت عرصه قصه‌گویی ادامه داد: استفاده از عناصر سینما و نمایش در حد اندک می‌تواند در این حوزه کمک‌کننده باشد اما بهره‌گیری از آن به میزان زیاد، قصه‌گویی را از هدف اصلی خود دور می‌سازد و حس داستان را به کودک منتقل نمی‌سازد.

وی جنبه نمایشی را ابزاری در راستای اصل داستان دانست و گفت: این جنبه نباید پررنگ‌تر از خود داستان باشد. ۸۰ درصد قصه‌گویی خود داستان است و بقیه عوامل شاید نقش ۲۰ درصدی داشته باشند.
سرشار در پایان بر لزوم دقت بیشتر قصه‌گویان در انتخاب داستان تأکید کرد.